Նեբահաթ Աքքոչ ծնվել է Բինգյոլում, տարրական դպրոց է հաճախել Դիարբեքիրում: «Արևելքի և Արևմուտքի հանդիպում» ծրագրի շրջանակներում Մարդինի՝ կին ուսուցիչների համար նախատեսված տարրական գիշերօթիկ դպրոցում ստացել է ուսուցչի որակավորում, ապա սովորել է Էսքիշեհիրի Անատոլիական համալսարանում, որից հետո 22 տարի դասավանդել է գյուղերում և նահանգային մայրաքաղաք Դիարբեքիրում: Ն. Աքքոչը Թուրքիայի ուսուցիչների միության անդամ է:

Հասարակական կյանքի տարբեր ոլորտներում մարդու իրավունքների խախտումները, որոնք հետևանք էին Թուրքիայում 1980 թ. տեղի ունեցած ռազմական հեղաշրջման, խորն ազդեցություն են թողել Ն. Աքքոչի անձնական կյանքի և աշխատանքի վրա: Դիարբեքիրի բանտում ձերբակալված իր ամուսնուն այցելելու ժամանակ նա ծանոթացել է բանտարկյալների կին հարազատների հետ և տեսել է, որ նրանք բախվում են ոչ միայն հասարակական, այլև ընտանեկան բռնության հետ կապված խնդիրների: Նա սկսել է օգնել այդ կանանց, որոնք տառաճանաչ չէին և թուրքերեն չէին խոսում:

1990-ից մինչև 1993 թթ․ նա զբաղեցրել է Կրթության և գիտության ոլորտի աշխատակիցների միության Դիարբեքիրի մասնաճյուղի նախագահի պաշտոնը, սակայն արդեն 90-ականներին թեժացած հակամարտությունը խափանել է միության աշխատանքը: Բազմաթիվ ուսուցիչներ սպանվել էին անհայտ համգամանքներում: Այդ սպանությունների ու տարածաշրջանում մարդու իրավունքների նկատմամբ բռնարարքների վերաբերյալ հայտարարություններ անելուց հետո Ն. Աքքոչի նկատմամբ սկսվել է իրավական և վարչական հետապնդում, նա և իր ամուսինը մահվան սպառնալիքներ են ստացել: 1993 թ. ամուսինը՝ Զուբեյիր Աքքոչը, սպանվել է դպրոցի ճանապարհին: Ամուսնու սպանությունից հետո նա որոշել է լքել դպրոցը և կենտրոնանալ իրավապաշտպանական գործունեության վրա:   

Մարդու իրավունքների միություն իրավապաշտպան կազմակերպության տնօրենների խորհրդի անդամ է հանդիսացել 1994-1996 թթ. և այդ ընթացքում 15 անգամ կալանավորվել է: Կալանավորումներից մեկի ժամանակ 10 օր շարունակ ենթարկվել է հատուկ կին բանտարկյալների համար նախատեսված խոշտանգումների: Ն. Աքքոչը Թուրքիայի առաջին քաղաքացին է, ով դիմել է Մարդու իրավունքների Եվրոպական դատարան (ՄԻԵԴ)՝ կարծիքի ազատության ճնշման, ամուսնու սպանության, իր ձերբակալության և խոշտանգումների բողոքներով։ 1999 թ. ՄԻԵԴ-ը բավարարել է նրա բողոքի բոլոր կետերը:

Դեպքերը, որոնց նա ականատես է եղել և խոշտանգումները, որոնց նա ենթարկվել է, կարևորագույն դեր են խաղացել կանանց իրավունքների պաշտպանության վրա կենտրոնանալու որոշումը կայացնելիս: 1996 թ. նա իր տան մեկ սենյակը գրասենյակի է վերածում, իսկ 1997 թ. ստեղծում է «ՔԱՄԵՐ» կանանց կենտրոնը: Ն. Աքքոչը հանրության ուշադրությունն է հրավիրել այն խնդրի վրա, թե ինչպես է կնոջ գենդերային դերը նրան երկրորդական դարձնում հասարակության մեջ: Նա բազմաթիվ նախագծեր է իրականացրել՝ միտված կանանց իրազեկվածությունը բարձրացնելուն: Ապահովել է ավելի քան 100 կանանց պաշտպանությունը՝ կանխելով նրանց հնարավոր սպանությունը: Մշակել և կյանքի է կոչել ծրագրեր, որոնք կանանց օգնել են բիզնես գործունեություն ծավալել: Ծրագրերից մեկը՝ «Հավասար հնարավորություններ յուրաքանչյուր կնոջ համար», կանանց օգնում է հասկանալ, որ նրանց նկատմամբ կիրառվող բռնությունը և անհավասար հասարակական դերը կարելի է չեզոքացնել՝ տնտեսական անկախություն ձեռք բերելով: Ն. Աքքոչը իրականացնում է բռնությունը չխրախուսելուն, խտրականության դեմ պայքարին, վաղ մանկությունից հասարակական կյանքին աղջիկների մասնակցությունը խթանելուն ուղղված նախագծեր: Այժմ նա զբաղվում է Սիրիայի պատերազմի հետևանքով Թուրքիա տեղափոխված փախստականների ինտեգրման, կանանց և երեխաների իրավունքների պաշտպանության խնդիրներով։