Դուք հրավիրված եք մեր նոր առցանց պանելային քննարկումների շարքին, որն անդրադառնալու է քաղաքացիական հասարակության ոլորտում ներկայումս առկա մոտեցումներին, կարիքներին և բանավեճերին: Քաղաքացիական հասարակության ոլորտի տեղի և միջազգային մասնագետների, գիտնականների, փորձագետների, ինչպես նաև մարդու իրավունքների ակտիվիստների հետ միասին մենք խոսելու ենք քաղաքացիական հասարակության ոլորտի հիմնական մոտեցումների, նոր դերակատարների, սահմանների, պատասխանատվությունների և հանրության շրջանում քաղհասարակության հետ կապված ընկալումների մասին: Շարքին կհաջորդի մարդասիրական և դրամաշնորհատու գործունեության մոտեցումների վերաբերյալ քննարկում: Վերջում անդրադարձ կկատարվի քաղաքացիական հասարակության կազմակերպությունների ներքին դինամիկային: Քննարկումների այս շարքի միջոցով քաղաքացիական հասարակության ներկայացուցիչները կկիսվեն ոլորտի վերաբերյալ իրենց դիտարկումներով:

  • Պանելային քննարկումների ժամանակ կապահովվի հայերեն համընթաց թարգմանություն:
  • Պանելային քննարկումները կհեռարձակվեն Հիմնադրամի Յութուբի ալիքով:
  • Կարող եք գրանցվել այստեղ՝ պանելային քննարկումներին մասնակցելու և խոսնակներին հարցեր հղելու համար: 
 
Բացման խոսք. Արդյո՞ք ճգնաժամ է ապրում մարդու իրավունքների շարժումը
17 մարտի, չորեքշաբթի
19.00-20.00
(UTC+4)
Սամուել Մոյն - Յեյլ համալսարան
Նիլգյուն Արըսան Էրալփ - Թուրքիայի տնտեսական քաղաքականության հետազոտությունների հիմնադրամ

Յեյլ համալսարանի պատմության և իրավագիտության պրոֆեսոր Սամուել Մոյնը հանդես կգա բացման խոսքով: Պանելային քննարկումների շարքի այս հատվածը կրում է «Արդյո՞ք ճգնաժամ է ապրում մարդու իրավունքների շարժումը» խորագիրը, և այն կվարի Թուրքիայի տնտեսական քաղաքականության հետազոտությունների հիմնադրամի (TEPAV) եվրոպագիտության կենտրոնի տնօրեն Նիլգյուն Էրալփը: Կքննարկվեն այնպիսի խնդիրներ ինչպիսիք են մարդու իրավունքերի ոչ բավարար պաշտպանությունը, մարդու իրավունքների կանոնադրությունները նեոլիբերալ քաղաքականություններով լի հասարակարգում, ինչպես նաև մարդու իրավունքների շարժման ներկայիս վիճակը:

Քաղաքացիական հասարակության հիմնական մոտեցումները. ծառայություններ և շահերի պաշտպանություն
24 մարտի, չորեքշաբթի
19.00-21.00
(UTC+4)
Մահմութ Ջան Իսալ - Աջակցություն կյանքին
Էլմաս Արուս - Զրո խտրականության ասոցիացիա
Հաքան Աթաման - Վարող

Քաղաքացիական հասարակության մեջ երկու հիմնական մոտեցումներ կան՝ ծառայության վրա հիմնված և շահերի պաշտպանության վրա հիմնված: Իրենց գործունեությունն իրականացնելիս կազմակերպությունները կենտրոնանում են որոշակի ոլորտի վրա և իրենց աջակիցներին ու շահառուներին դիմում այդ ոլորտի շուրջ: Պանելային քննարկմանը մասնակցող քաղաքացիական հասարակության կազմակերպությունների գործունեության միջոցով կքննարկվեն այս երկու մոտեցումների տարբերությունները, դրանց փոխգործակցությունը և քաղաքացիական հասարակության մեջ հնարավոր համագործակցությունների հնարավորությունները:

Քաղաքացիական հասարակության մանևրելու ոլորտները. պարտականությունները և սահմանները
7 ապրիլի, չորեքշաբթի
19.00-21.00
(UTC+4)
Մեթին Բաքքալջը - Թուրքիայի մարդու իրավունքների հիմնադրամ
Գորան Միլետիչ - Քաղաքացիական իրավունքների պաշտպաններ
Ֆերայ Սալման - Մարդու իրավունքների միացյալ հարթակ
Ահմեթ Ինսել - վարող

Երբ հայացք ենք նետում քաղաքացիական հասարակության զարգացման գործընթացին, տեսնում ենք, թե ինչպես է այն անցել տարբեր աստիճաններով՝ աշխարհի տարբեր հատվածներում: Եվրոպայում այն իրականություն դարձավ ուրբանիզացման և քաղաքացիության հայեցակարգի ձևավորման հետ, Լատինական Ամերիկայում և Արևելյան Եվրոպայում՝ ժողովրդավարության համար և ավտորիտար ռեժիմի դեմ պայքարի արդյունքում: Քաղաքացիական հասարակության շարժումը Թուրքիայում սկիզբ է առել 1980-ականներից և զարգացել հատկապես 1990-ականներին: Կարելի է ասել, որ այն կազմավորվել է արտադրական հարաբերությունների հիմքի վրա՝ վերաճելով ինքնության և մշակույթի վրա հիմնված գործընթացի: Թուրքիայում քաղաքական-մշակութային ինքնության և ապրելակերպի տարբերությունները արտահայտվում են նաև քաղաքացիական հասարակությունում: Ժամանակ առ ժամանակ քաղաքացիական հասարակության կազմակերպությունները հայտնվում են սոցիալական խնդիրների և քաղաքական դերակատարների միջև: Մյուս կողմից, որոշ դերակատարներ դիտարկում են քաղաքացիական հասարակությունը որպես քաղաքականության մաս և իրենց գործենության մեջ առաջնորդվում են այդ սկզբունքով: Այս երկակի իրավիճակն անխուսափելիորեն նեղացնում է քաղաքացիական հասարակության կազմակերպությունների մանևրելու հնարավորությունները, երբ խոսքը վերաբերում է այլ քաղաքացիական հասարակության կազմակերպությունների, շահառուների և հասարակության հետ նրանց հարաբերություններին: Այս քննարկման ժամանակ կխոսենք Թուրքիայում և ամբողջ աշխարհում գործող քաղաքացիական հասարակության կազմակերպությունների սահմանների, այդ սահմանների ինստիտուցիոնալ և կառուցվածքային ճկունության ու փոխգործակցության շուրջ:

Վերաիմաստավորելով քաղաքացիական հասարակությունը․ ինքնություններ, արժեքներ և սոցիալական օգուտներ
21 ապրիլի, չորեքշաբթի,
19.00-21.00

(UTC+4)
Էմրահ Գյուրսել- Քրոյցբերգի նախաձեռնությունն ընդդեմ հակասեմականության (KIgA)
Յըլդըզ Թար - KaosGL
Ըշըք Թյուզուն - Կրթության բարեփոխումների նախաձեռնությանը
Ֆերհատ Քենթել - Ակադեմիկոս
Այշե Քյոսե Բադուր - Վարող

Ռեսուրսների վերաբաշխման միտումը` հիմնված սոցիալական դասի, բարեկեցության և աղքատության բաշխման քննարկումների վրա, և ինքնության ու ճանաչման միտումը պայքարի այն երկու ձևերն են, որոնք առանձնանում են քաղաքացիական հասարակության մեջ: Փաստը, որ հասարակության մեջ գոյություն ունեցող սիստեմատիկ անհավասարությունների զգալի մասը ինքնության վրա է հիմնված, իր դերն ունի քաղաքացիական հարթակի ձևավորման գործում: Քաղաքացիական հասարակության մեջ կամավորություն անելը, շահեր պաշտպանելը, նվիրատվություններ կատարելը և որոշակի ինքնությունների շուրջ կազմակերպվելը բավականին տարածված են: Համարվում է, որ նման քաղաքացիական գործողությունների մեծ մասը հիմնված են ինքնության վրա՝ լինեն դրանք ազգային փոքրամասնություն լինելու, հաշմանդամություն ունեցող անձ լինելու կամ սեռով պայմանավորված։ Ինքնությունը կարող է ստեղծել այլոց հետ պատկանելիության և կապակցվածության ընդհանուր զգացում: Մասնավորապես, որոշակի խմբի նկատմամբ խտրականությունը կարող է հանգեցնել անարդարության զգացողության շուրջ համախմբման: Քաղաքացիական հասարակության դերակատարները պետք է միասին քննարկեն, թե ոլորտում ինչ տարրեր են անհրաժեշտ՝ քաղհասարակության ներառական ապագան կերտելու համար: Կարո՞ղ են քաղաքացիական հասարակության կազմակերպությունները, որոնք պայքարում են հասարակության մեջ իրավունքների ոտնահարման դեմ՝ հատկապես ելնելով սոցիալական շահի առանցքի վրա հիմնված կրթության ու առողջության հասանելիության և գործազրկության հիմնախնդիրների վրա, դուրս գալ ինքնության սահմաններից: Այս հանդիպմանը կքննարկվի, թե ինչ կարելի է անել քաղաքացիական հարթությունն ավելի հզորացնելու համար` հարթակ ստեղծելով ոչ միայն ինքնության վրա հիմնված քաղաքացիական գործունեության ուժն ու ազդեցությունը, այլև դրա ռիսկերը քննարկելու համար: Կուրվագծվի քաղաքացիական հասարակության այնպիսի ձև, որը պայքարում է մարդու իրավունքների համար` դուրս գալով ինքնության սահմաններից:

Քաղաքացիական տարածքի վերակառուցում․ դերակատարների փոփոխություն
Մայիսի 26, չորեքշաբթի
19․30-21․30
(UTC+4)
Բերտա Տոբիաս - ակտիվիստ
Լեոնիդ Դրաբկին - «OVD-Info»
Ֆուրկան Դաբանըյաստը - Բողազիչի համալսարանի շրջանավարտ
Ֆիլիպ Գամաղելյան - ակադեմիկոս
Ալի Բայրամօղլու - վարող

Առաջին բանը, որ գալիս է մեր մտքին քաղաքացիական հասարակություն ասելիս, քաղաքացիական հասարակության կազմակերպություններն են։ Մյուս կողմից, բացի օրենքով սահմանված ասոցիացիաների կամ հիմնադրամների սովորական տեսակներից, ժամանակի ընթացքում այս հայեցակարգը սատարվում և զարգանում է այլ դերակատարների կողմից նույնպես: Հիերարխիկ կառույցին փոխարինում են նախաձեռնությունները, կոլեկտիվները և անկախ ակտիվիստները, որոնք մենք կարող ենք սահմանել որպես ժամանակից և տարածությունից անկախ ցանցեր` ավելի ճկուն կազմակերպման մեթոդներով: Այլ կերպ ասած, այն միտքը, որ քաղաքացիական հասարակությունում ամենատեսանելին միշտ ամենաակտիվն է, իսկ ամենամեծ արշավներն ու ամենամեծ նախագծերը կունենան ամենալայն սոցիալական ազդեցությունը, վերափոխվում է: Այս հանդիպման ընթացքում կքննարկվեն, թե ովքեր են այդ «դերակատարները», ինչպես են դրանք ձևավորվում, նրանց փորձը և քաղաքացիական հասարակության ապագան այս նոր շարժումների ենթատեքստում՝ հաշվի առնելով աշխարհում և Թուրքիայում վերջին սոցիալական իրադարձությունները։

Քաղաքացիական հասարակությունը հասարակության աչքերով․ ըմբռնումներ, մոտեցումներ և փոխակերպումներ
Հունիսի 16, չորեքշաբթի
19․30-21․30
(UTC+4)
Հաջեր Ֆոգգո - Ծայրահեղ աղքատության աջակցման ցանց
Իբրահիմ Բեթիլ - քաղաքացիական հասարակության ոլորտի կամավոր
Զեյնեփ Մեյդանօղլու - Աշոկա Թուրքիա
Բեքիր Աղըրդըր - վարող

Քաղաքացիական հասարակությունն ընկալվում է որպես խոցելի խմբերին աջակցող մեխանիզմ այն դեպքերում, երբ պետական ​​ինստիտուտները չեն կարողանում։ Հատկապես աղետների և ճգնաժամերի պայմաններում հասարակության աջակցությունը քաղաքացիական հասարակության կազմակերպություններին արտացոլում է այս ընկալումը։ Եթե դիտարկելու լինենք Թուրքիայում քաղաքացիական հասարակության զարգացումը, ապա կտեսնենք համերաշխության վրա հիմնված կազմակերպական տարբեր ձևեր, ինչպիսիք են հավաքական աշխատանքային խմբերը, արհեստավորների և առևտրականների միությունները և կրոնական հիմնադրամները: Չնայած թուրքական հասարակությունը սովոր է այս մոդելներին, հասարակությունը դեռ շարունակում է իրեն պահել որոշակի հեռավորության վրա, երբ խոսքը վերաբերում է իրավապաշտպան կազմակերպություններին և շահերի պաշտպանության գործունեությանը: Կամ անտեսվում է կամ լայն հասարակության համար անհայտ է, որ մասնագիտական ​​խմբերը, իրավապաշտպան կազմակերպությունները և լոբբիստական ​​հաստատությունները նույնպես քաղաքացիական հասարակության մաս են կազմում: Այս պանելային քննարկման ընթացքում անդրադարձ կկատարվի հասարակության մեջ քաղաքացիական հասարակության ընկալումներին, ավելի ճիշտ ՝ այդ ընկալումների բացակայությանը, ինչպես նաև համեմատական ​​վերլուծության միջոցով կքննարկվեն նոր մոտեցումները և փոխակերպումները, ներառյալ ՝ աշխարհում առկա միտումները:

Կայուն քաղաքացիական հասարակություն. ռեսուրսների բաշխում, մարդասիրություն, դոնորի վարքագիծ
Oգոստոսի 18, չորեքշաբթի 
19․30-21․30
(UTC+4)
Բենջամին Բելեջին - WINGS
Օզեն Փուլատ - Սաբանջը հիմնադրամ
Ռանա Քոթան - Թուրքիայի Երրորդ սեկտորի հիմնադրամ
Սևդա Քըլըչալփ - Վարող

Մարդասիրությունը և իր սահմանները վերափոխվում են: Մարդասիրության փոփոխվող դեմքը նաև նոր մոտեցում է առաջ բերում քաղաքացիական հասարակության մեջ: Ի լրումն անհատական, կորպորատիվ և տեղական նվիրատվությունների, ավելանում է այն անհատների և կազմակերպությունների թիվը, որոնք տարբեր գործելակերպեր են որդեգրում՝ հանուն սոցիալական բարօրության: Բնապահպանական, սոցիալական և տնտեսական ճգնաժամերի շեմին սահմանափակ ռեսուրսների բաշխման տարբեր մեթոդներ են որոնվում: Ու՞ր են տանում այդ որոնումները: Ինչպե՞ս է փոխակերպվում հասարակական կազմակերպությունների պայքարը հանուն ռեսուրսների ձեռքբերման: Ինչպիսի՞ մարդասիրական մոտեցում է մեզ սպասում առողջապահության համաշխարհային ճգնաժամից հետո: Ի՞նչ դժվարությունների են հանդիպում հասարակական կազմակերպությունները` պետությունների, միջազգային կազմակերպությունների և հիմնադրամների կողմից տրվող ֆինանսական միջոցներին հասնելու հարցում: Կքննարկվեն արտակարգ իրավիճակների հաղթահարմանը միտված միջոցների, ազդեցության, քրաուդֆանդինգի և անհատական նվիրատվությունների ներկան և ապագան:

«Քաղաքացիական հասարակություն 2.0. Փոփոխությունների դինամիկան»

նոյեմբերի 9, երեքշաբթի,
19.30-21.30

(UTC+4) 
Դիլեք Էրթյուքել- Sivil Düşün
Մունա Բեն Գարգա - CIVICUS
Ույգար Օզեսմի - Change.org
Յորուք Քուրթարան - վարող

Այսօր, թեև կենտրոնական իշխանության մոտեցումը փոխարինվում է փոխադարձ փոխգործակցության, հորիզոնական կազմակերպման, կոլեկտիվ որոշումների կայացման և կոնսենսուսի վրա հիմնված փոխըմբռնմամբ, դրա արագությունն ու խորությունը կանխատեսված մակարդակներում չեն ինչպես մասնավոր հատվածում, այնպես էլ քաղաքացիական հասարակությունում: Դրա պատճառների թվում են քաղաքացիական հասարակության կազմակերպությունների կարողությունները, ռեսուրսները, մոտեցումները և տեսլականները: Դիմադրությունը փոփոխությունների նկատմամբ հանգեցնում է քաղաքացիական հասարակության որոշումների կայացման գործընթացներում նեղ և ոչ ժողովրդավարական կազմակերպման շարունակությանը: Այնուամենայնիվ, կարելի է ասել, որ նորարար ինստիտուտներն ու կազմակերպչական կառույցները ոչ միայն ընտրություն են, այլ նաև արդիական մնալու պահանջ։ Ինչպե՞ս կարող է քաղաքացիական հասարակությունը վերականգնվել՝ նորացնել ինքն իրեն: Ի՞նչ նորարարական մեթոդներ կարող է այն կիրառել իր ներքին գործունեության, աշխատանքային պայմանների, թիմի, ծրագրերի կառավարման և կամավորների հետ համագործակցության մեջ: Այս հանդիպման ժամանակ քննարկվելու է քաղաքացիական հասարակության ներքին դինամիկան։ Քաղաքացիական հասարակությունը կդիտարկենք նաև այն հարցերի շրջանակներում, որոնք կհնչեցվեն մասնակիցների կողմից՝ որպես հասարակական կազմակերպությունների մասնագետներ և քաղաքացիական հասարակության կազմակերպություններ:


 

Եվրոպական միության աջակցությամբ

Հայերեն համըթնաց թարգմանությունն իրականացվում է «Աջակցություն Հայաստան-Թուրքիա կարգավորման գործընթացին. 3-րդ փուլ» ծրագրի շրջանակներում` Եվրոպական միության ֆինանսական աջակցությամբ:

Սամուել Մոյն. Ս. Մոյնը Յելի իրավաբանության դպրոցում իրավագիտության՝ Հենրի Ռ. Լյուսի անվանակիր պրոֆեսոր է: Նա նաև դասավանդում է պատմություն Յել համալսարանում: Իրավագիտության ոլորտի նրա հետաքրքրությունների շրջանակը ընդգրկում է միջազգային իրավունքը, մարդու իրավունքները, պատերազմի օրենքները, ինչպես նաև իրավական մտածելակերպը՝ թե´ պատմական և թե´ ներկայիս տեսանկյունից: Մտավոր պատմության ոլորտում նա աշխատել է տարբեր թեմաների, մասնավորապես՝ 20-րդ դարի եվրոպական բարոյական և քաղաքական տեսությունների շուրջ: Նա հեղինակել է մի շարք գրքեր եվրոպական մտավոր պատմության և մարդու իրավունքների պատմության վերաբերյալ, այդ թվում՝ «Վերջին ուտոպիան. մարդու իրավունքները պատմության մեջ» (Harvard University Press, 2010) խորագրով գիրքը: Նա նաև խմբագրել և համախմբագրել է մի շարք գրքեր: Նրա վերջին աշխատությունը «Բավարար չէ. մարդու իրավունքները անհավասար աշխարհում» (2018) գիրքն է:
Նիլգյուն Արըսան Էրալփ. Ն. Ա. Էրալփը իր բակալավրի աստիճանը ստացել է Միջին Արևելքի տեխնիկական համալսարնի տնտեսագիտության բաժնից, մագիստրոսի աստիճանը Լայսեսթերի համալսարանի տնտեսագիտության բաժնից և գիտությունների մագիստրոսի աստիճանը՝ Լոնդոնի տնտեսագիտական դպրոցի Եվրոպական ուսումնասիրությունների բաժնից: 1990-1992 թթ. Էրալփն աշխատել է որպես փորձագետ Պետական պլանավորման կազմակերպության ԵՄ հարցերի գլխավոր վարչությունում: 1997-2000 թթ. Էրալփն աշխատել է նույն հաստատությունում որպես Քաղաքականությունների և ներդաշնակեցման բաժնի ղեկավար: Այս պաշտոնում իր գործունեությունն ավարտելուց հետո Էրալփն աշխատել է Եվորպական միության հետ հարաբերությունների գլխավոր քարտուղարությունում՝ որպես ազգային ծրագրի տնօրեն մինչև 2009 թվականը: Նա նաև դասախոսել է մի քանի համալսարաններում՝ ԵՄ-Թուրքիա հարաբերությունների շուրջ և ունի հրատարակած հոդվածներ: Թուրքիայի տնտեսական քաղաքականության հետազոտությունների հիմնադրամում նա աշխատում է 2009 թ.-ից՝ որպես Եվրոպական միության ինստիտուտի տնօրեն:
Ստամբուլի փաստաբանների միության իրավաբան, որը քաղաքացիական հասարակության ոլորտում չորս տարի շարունակ իրավաբանական և ծրագրային խորհրդատվություն է տրամադրել փախստականների, երեխաների պաշտպանության և նմանատիպ խնդիրների վերաբերյալ։ Մահմութ Ջան Իսալն ավելի քան 2 տարի աշխատում է որպես «Աջակցություն կյանքին» ասոցիացիայի իրավաբանական բաժնի ղեկավար և շուրջ մեկ տարի ներգրավված է Բասքենթի համալսարանի միգրացիայի հետազոտությունների կենտրոնի խորհրդատվական խորհրդում: «Աջակցություն կյանքին» ասոցիացիայում նա տրամադրում է իրավունքի ոլորտում խորհրդատվություն, իրականացնում է վերահսկողություն և կարողությունների զարգացման ծրագրեր: Բակալավրի աստիճանը ստացել է Ստամբուլի Բիլգի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետում: Այս պահին նա շարունակում է մագիստրոսական ուսումը նույն համալսարանում՝ մարդու իրավունքների ոլորտում։
Էլմաս Արուսն ստացել է իր դոցենտի աստիճանը Տրակյայի համալսարանի ռադիոհեռուստատեսության բաժնում: Այնուհետև Ստամբուլի համալսարանում ստացել է լրագրության բակալավրի աստիճան: Նա «Բուչուկ» (2010) վավերագրական ֆիլմի ռեժիսորն է, որն արժանացել է բազմաթիվ ազգային և միջազգային մրցանակների: Այն պատմում է Ռոմ, Դոմ, Լոմ և Աբդալ խմբերի կյանքի մասին, որոնք ապրում են գնչուական (ռոմա) ինքնության ներքո` Թուրքիայի 38 քաղաքների 400 գնչուական թաղամասերում: 2009 թ.-ից նա «Զրո խտրականություն» ասոցիացիայի նախագահն ու հիմնադիրն է, համակարգում է մի շարք ծրագրեր և հանդիսանում է «Քաղաքականության մեկ այլ դպրոցի» տնօրենը, որը ասոցիացիան սկսեց իրականացնել գնչու երիտասարդների համար 2017թ.-ին: Նա նաև Եվրոպայի խորհրդի «ROMACTED» ծրագրի Թուրքիայի համակարգողն է: Նա ունի բազմաթիվ մարդու իրավունքների մրցանակներ գնչուների ինտեգրմանը նպաստելու և հասարակության մեջ նրանց դիրքերն ամրապնդելու համար: Էլմաս Արուսը շարունակում է մնալ կինոռեժիսոր և մարդու իրավունքների պաշտպան:
Հաքան Աթամանը ստացել է իր բակալավրի կրթությունը Էգեյան համալսարանի Գրականության ֆակուլտետի փիլիսոփայության ամբիոնում: Նյու Յորքի Կոլումբիա համալսարանի Մարդու իրավունքների ուսումնասիրության ինստիտուտի Մարդու իրավունքների պաշտպանության ծրագրի շրջանակներում նա աշխատել է որպես մարդու իրավունքների պաշտպան՝ Ուիթնի Մ. Յանգ կրտսերի հիշատակի հիմնադրամի աջակցությամբ: Քաղաքացիական ասամբլեայում իր փորձից հետո նա աշխատում է «Միավորման ազատությունը և մասնակցության իրավունքը» թեմայով, որն իրականացնում է Անկարայում գտնվող Քաղաքացիական հասարակության զարգացման կենտրոնը:
Դոկտոր Մեթին Բաքքալջըն ծնվել է 1956 թ.-ին Էսքիշեհիրում: Հաջեթեփե համալսարանի բժշկական ֆակուլտետն ավարտելուց հետո նա աշխատել է տարբեր առողջապահական հաստատություններում: 1996-2020թթ. եղել է Խոշտանգումների զոհերի բուժման և վերականգնման կենտրոնների գծով համակարգող Թուրքիայի մարդու իրավունքների հիմնադրամում (TIHV): 2006-2020 թթ. նա եղել է Մարդու իրավունքների հիմնադրամի (HRFT) գլխավոր քարտուղարը: 2020 թ. նոյեմբերի 15-ից նա հիմնադրամի նախագահն է: Բաքքալջըն մասնակցել է մեծ թվով հանդիպումների և դասընթացների ինչպես Թուրքիայում, այնպես էլ արտերկրում`խոշտանգումների և մարդու իրավունքների այլ խախտումների կանխարգելման նպատակով: Նա իր ներդրումն է ունեցել Խոշտանգումների և այլ դաժան, անմարդկային կամ նվաստացնող վերաբերմունքի ու պատժի դեմ ՄԱԿ-ի կոնվենցիայի և պատժի արդյունավետ հետաքննության և փաստաթղթավորման ուղեցույցի (Ստամբուլի արձանագրություն) պատրաստման գործում: Ուղեցույցի արդյունավետ ուսումնասիրություն և փաստաթղթավորում (Ստամբուլի արձանագրություն), որը դատաբժշկական փորձաքննության ընդունված ստանդարտն է և առաջարկված Միավորված ազգերի կազմակերպության (ՄԱԿ) և Թուրքիայի կառավարության կողմից աշխարհում օգտագործման համար: Նա 2016 թվականից Խոշտանգվածների միջազգային խորհրդի անդամ է: 1992-1994 և 1998-2006 թթ. նա եղել է Թուրքիայի բժշկական ասոցիացիայի կենտրոնական խորհրդի անդամ, իսկ 2000-2006 թթ.՝ որպես ասոցիացիայի փոխնախագահ:
Գորան Միլետիչը Ստոկհոլմում հիմնված «Քաղաքացիական իրավունքների պաշտպաններ» իրավապաշտպան կազմակերպության Եվրոպայի բաժնի տնօրենն է: 2004 թ.-ից ի վեր նա օգնել է ղեկավարել կազմակերպության գործունեությունը Արևմտյան Բալկաններում՝ համագործակցելով և կարողություններ զարգացման հնարավորություններ տրամադրելով տարածաշրջանում գործող իրավապաշտպան կազմակերպություններին: Այս ընթացքում նա մասնավորապես զբաղվել է Արևմտյան Բալկաններում ներառական հակախտրական օրենսդրության ընդունման նախագծի մշակմամբ և լոբբինգով, անդամակցում է Եվրոպական հանձնաժողովին՝ Սեռական կողմնորոշման օրենքի (ECSOL) և Եվրոպայի խորհրդի՝ ՀԿ-ների մասին օրենքի շուրջ փորձագիտական խորհրդին: կազմում գործող ՀԿ օրենքի փորձագիտական խորհրդի անդամներին: Հիմնադրման օրվանից նա հանդիսանում է «Heartefact» հիմնադրամի խորհրդի անդամ:
1981 թ.-ին նա ավարտել է Մերձավոր Արևելքի տեխնիկական համալսարանի Քաղաքաշինության և տարածքային պլանավորման բաժինը: 1981-1984թթ. աշխատել է տարբեր մասնավոր հաստատություններում: 1984-1986 թթ. նա մասնակցել է Անգլիայի Հարավային ափի պոլիտեխնիկական համալսարանի քաղաքային տնտեսագիտության դասախոսություններին: 1987-2000 թթ. նա աշխատել է Թուրքիայում Եվրամիության պատվիրակությունում: 1996-ին նա որպես կամավոր մասնակցել է Թուրքիայի Ինժեներական պալատների և ճարտարապետների միության կողմից Թուրքիայի ժողովրդավարության համաժողովին, որից հետո շարունակել աշխատանքը այստեղ (TMMOB): 1996-2000 թթ. նա աջակցել է Bianet- ի ստեղծման գործում՝ TMMOB-ի, Թուրքիայի բժշկական ասոցիացիայի և IPS հաղորդակցությունների հիմնադրամի հետ: Bianet-ը գործում է որպես «այլընտրանքային հաղորդակցության ցանց»: Նա մասն է կազմել Մարդու իրավունքների ասոցիացիայի (İHD) տնօրենների խորհրդին 1998-2004 թթ.-ին: 2005 թ.-ից նա իրավապաշտպան կազմակերպությունների կողմից ստեղծված Մարդու իրավունքների միացյալ հարթակի (IHOP) գլխավոր համակարգողն է:
Նա ծնվել է 1955 թ.-ին Ստամբուլում: Ստացել է բակալավրի և դոկտորի աստիճան Փարիզի 1-ի Պանթեոն-Սորբոնի համալսարանից՝ տնտեսագիտության ոլորտում: Նա դասավանդել է Գալաթասարայի և Պանթեոն-Սորբոնի համալսարանում: Նա աշխատել է որպես սյունակագիր Ռադիկալ (Radikal) և Ջումհուրիեթ (Cumhuriyet) թերթերում: Աշխատում է որպես խմբագրիչ Իլեթիշիմ (İletişim) հրատարակչատանը և Բիրիքիմ (Birikim) ամսագրում: Շարունակում է իր ծրագիրը Աչըք ռադիոյում (Açık Radyo):
Էմրահ Գյուրսելը «KIgA e.V.»-ի միջազգային գործընկերության գծով տնօրենն է, մի գերմանական հասարակական կազմակերպություն, որը պայքարում է ատելության տարբեր ձևերի դեմ և համակարգում հակասեմիտիզմին ուղղված եվրոպական ցանցը: Գերմանիա տեղափոխվելուց առաջ, նա քաղաքացիական հասարակության ակտիվ անդամ էր Թուրքիայում: 2014 թվականին նա հիմնադրել է Կարակուտու միությունը և աշխատել Ալի Իսմայիլ Կորկմազ հիմնադրամի խորհրդի կազմում: Նա աշխատել է այնպիսի կազմակերպություններում, ինչպիսիք են Բիլգի համալսարանի Քաղաքացիական հասարակության կենտրոնը, Գերմանա-թուրքական երիտասարդական կամուրջը, Հաֆիզա Մերքեզին (Հիշողության կենտրոն) և TOG-ը (Համայնքների կամավորների հիմնադրամ): 2005 թվականից ի վեր նա կազմակերպել կամ վարել է բարձր մակարդակի միջազգային նախաձեռնություններ և խմբագրել հիշողության ու մարդու իրավունքների խնդիրների վերաբերյալ մի շարք հրապարակումներ: Ստամբուլի տեխնիկական համալսարանից նա Արդյունաբերական ճարտարագիտության բակալավրի աստիճան ունի, իսկ Մարմարա համալսարանից՝ Զարգացման տնտեսագիտության մագիստրոսի աստիճան:
Լրագրող և «Kaos GL» ասոցիացիայի լրատվության համակարգող Յըլդըզ Թարն աշխատել է որպես թղթակից, խմբագիր և հաղորդավար ETHA-ում և Օզգյուր ռադիոյում: Թարը հեղինել է Ջեյլան հրատարակչության «Ընկեր, ես նույնասեռական եմ. ձախերի քննությունը ԼԳԲՏ-ով» գիրքը: Նա պատրաստել է «Kaos GL»-ի և «Pembe Hayat»-ի կողմից հրատարակած «Մենք չկարողացանք բավարար շրջադարձեր ունենալ» և «Տրանսներ կան» գրքերը: Թարը համակարգում է ասոցիացիայի բանավոր պատմության ուսումնասիրությունները և հեղինակ է բանավոր պատմության «Արահետներ. խազ պաշտոնական պատմության վրա» գրքի: Նա կազմում է ասոցիացիայի տարեկան մեդիա մոնիտորինգի զեկույցները և KaosGL.org ինտերնետային թերթի խմբագիրն է:
Ըշըք Թյուզունը Ռոտերդամի Էրազմուս համալսարանի Սոցիալական հետազոտությունների միջազգային ինստիտուտի կողմից ստացել է մագիստրոսի աստիճան Զարգացման գիտություններում՝ մասնագիտանալով այլընտրանքային զարգացման քաղաքականության և աղքատության վերաբերյալ ուսումնասիրությունների մեջ: 2007 թվականին Ստամբուլում «Կրթության բարեփոխումների նախաձեռնությանը» (ERG) միանալուց առաջ նա աշխատել է որպես հետազոտող Պատմության հիմնադրամում: 2013-2016 թվականների ընթացքում նա ERG-ում եղել է Քարոզչության և վերապատրաստման ծրագրերի համակարգող, տնօրենի պաշտոնակատար և Կրթության դիտարկման կենտրոնի տնօրեն: Այս ժամանակահատվածում նրա հիմնական հետաքրքրությունների թվում էին կրթության իրավունքը, երեխաների իրավունքները, գենդերային հավասարությունը և հավատքի ու դավանանքի ազատությունը: 2015 թվականին նա Կրթության քաղաքականության կենտրոնների ցանցի գործադիր խորհրդի անդամ է եղել, իսկ 2015-ից 2017 թվականներին նա ներգրավված է եղել Ժողովրդավարական քաղաքացիության կրթության և Մարդու իրավունքների կրթության վերաբերյալ Եվրոպայի խորհրդի կանոնադրության իրականացումը գնահատող նախապատրաստական ​​խմբում: Բացի կրթության ոլորտում գենդերային հավասարության և փախստական ​​երեխաների կրթության իրավունքի վերաբերյալ հետազոտություններ և/կամ քաղաքականության զեկույցներ հեղինակելուց, նա աշխատել է մի շարք ՀԿ-ների ծրագրերում, այդ թվում` Աշոքա հիմնադրամի Փոփոխություններ բերողների դասարանային ծրագրում, CEID-ի Գենդերային հավասարության մոնիտորինգի ծրագրում և BBOM միության Մասնակցային և խաղաղ դասարանների ծրագրում: Նա միացել է ERG-ի թիմին 2019 թվականի սեպտեմբերին:
Իր բակալավրական կրթությունը նա ստացել է Միջին Արևելքի տեխնիկական համալսարանի Կառավարման բաժնում, մագիստրոսական աստիճանը ստացել է Անկարայի համալսարանի Քաղաքագիտության ֆակուլտետում, իսկ սոցիոլոգիայի դոկտորի աստճանը՝ Փարիզի Սոցիալական գիրությունների բարձրագույն դպրոցում (EHESS): Աշխատել է Մարմարա համալսարանի Քաղաքական գիտությունների ֆրանսիական ամբիոնում, Ստամբուլի Բիլգի համալսարանի սոցիոլոգիայի և վերջերս փակված Ստամբուլի Շեհիր համալսարանի սոցիոլոգիայի ամբիոններում: Նրա հոդվածները՝ գրված առօրյայի սոցիոլոգիայի և հույզերի սոցիոլոգիայի շրջանակներում, արդիականության, նոր սոցիալական շարժումների, կրոնի, իսլամական շարժումների, մտավորականության, էթնիկ համայնքների մասին, հրատարակվել են թուրքական և արտերկրի տարբեր ամսագրերում և գրքերում:
Ավարտել է Ստամբուլի համալսարանի Քաղաքական գիտությունների ֆակուլտետի Միջազգային հարաբերությունների բաժինը: Այշե Քյոսե Բադուրը Ստամբուլի քաղաքականության կենտրոնում (IPC) աշխատում է որպես Ուրբանիզացիայի և տեղական ինքնակառավարման համակարգող: Նա ժամանակակից Թուրքիայի պատմություն է դասավանդում Ըշըք համալսարանում։ Իր մագիստրոսի աստիճանը նա ստացել է Բոսֆորի համալսարանի Աթաթուրքի ինստիտուտի կողմից և ներկայումս շարունակում է ասպիրանտուրան նույն բաժնում` աշխատելով օսմանյան ուշ շրջանի և հանրապետության վաղ շրջանի թեմաների շուրջ: Նրա հրատարակությունների թվում են «Քրդական հիմնախնդրի տեղական դինամիկան և հակամարտությունների լուծումը» (Այրընթը հրատարակչություն) գիրքը՝ 2019 թվականին պրոֆեսոր դոկտ․ Է. Ֆուաթ Քեյմանի հետ համահեղինակած և 2010 թվականին գրված «68-ի կանայք» (Դողան Քիթապ հրատարակչություն) գիրքը։ Բացի այդ, ժամանակակից Թուրքիայի պատմության և 68-ի շարժման մասին նա մի քանի հոդվածներ և թարգմանություններ ունի այնպիսի հրատարակություններում, ինչպիսիք են Toplumsal Tarih-ը, Birikim-ը, Müteferrika-ն, Foreign Policy-ն: Այշե Քյոսե Բադուրը նաև հաղորդման հեղինակ է Açık ռադիոյում։
Հայտնի իր դիպուկ ճարտարախոսությամբ, անզիջում մղումով և մասնագիտական ​​բազմակողմանիությամբ՝ միջազգային մրցանակակիր բանախոս, երիտասարդ առաջնորդ Բերտա Տոբիասը լայն փորձ ունի հասարակական-քաղաքական հարաբերությունների և երիտասարդության ոլորտում: Նա ավարտել է Չինաստանի Չանգշու համաշխարհային քոլեջը և ներկայումս իր մագիստրոսական կրթությունն է ստանում Կալիֆորնիայի առաջատար մասնավոր քոլեջներից մեկում՝ Քլարեմոնտ Մաքքեննայում՝ միջազգային հարաբերությունների և տնտեսագիտության ոլորտներում։ Բերտան, ով Դեվիսի գիտաշխատող է, 2017 թվականից ծառայում է որպես #Եղի՛րազատ դեսպան (#BeFree Ambassador)։ Նա պրակտիկա է անցել ՄԱԿ-ի Բնակչության հիմնադրամում՝ Նամիբիայում և դրանից դուրս կանանց սոցիալական առաջընթացին նպաստող ծրագրեր իրականացնելու համար: Իր դպրոցական համայնքում Բերտան ծառայել է որպես Ուսանողական կառավարության նախագահ, ինչպես նաև Քոլեջի կառավարման կոմիտեի ուսանողների ներկայացուցիչ: Վերջերս Նամիբիայում մասնակցել է #ShutItAllDown բողոքի ցույցերին, որն ընդհանուր 11 միլիոն մարդկանց է միավորել՝ ընդգծելով երիտասարդների քաղաքական մասնակցության կարևորությունը։ Ներկայումս Բերտան ծառայում է որպես 2024 թվականին ավարտող կուրսի փոխնախագահ։
Լեոնիդ Դրաբկինը մոսկովյան «OVD-Info» կազմակերպության գլխավոր ղեկավարն է, որը զբաղվում է հավաքների ազատության և քաղաքական հետապնդումների հարցերով: Դրաբկինը «OVD-Info»- ին միացել է 2018-ին՝ որպես քրաուդֆանդինգի/ֆոնդահայթայթման մասնագետ։
Ֆուրքան Դաբանըյաստըն ծնվել է Գազիանթեփում և իր բակալավրի կրթությունը ստացել է Բողազիչի համալսարանի մեքենաշինության ֆակուլտետում 2018-ին: Նա մասնակցել է Բողազիչի համալսարանում ԼԳԲՏ+ ակումբի հիմնադրմանը: Նա ուսումը շարունակել է Լոս Անջելեսում՝ թվային մեդիայի և մարկետինգի ոլորտում: Նա նախագծեր է իրականացրել քվիր ինքնության մարդկանց համար՝ մշակույթի, արվեստի և ժամանցի ոլորտներում։ Նա մասնակցել է շրջանավարտների և ուսանողների՝ Բողազիչի համալսարանում ռեկտորի նշանակման դեմ պայքարին։ Նա դեռ հեռարձակում է #ՌասիստԲողազիչի (#ResistBogazici) նախաձեռնության շրջանակներում, որը ստեղծվել է փետրվարի 1-ին՝ նպատակ ունենալով տեղեկատվությունն ուղղակիորեն փոխանցել հանրությանը: Նախաձեռնությունն աշխատում է այլընտրանքային լրատվական ալիքներում դիմադրության արտացոլման վրա: Նրանց հեռարձակումները լսում են հազարավոր մարդիկ ամբողջ աշխարհից, ովքեր ցանկանում են տեղեկություններ ստանալ Բողազիչիի դիմադրության մասին և սատարել պայքարին:
Ֆիլիպ Գամաղելյանը՝ ասպիրանտ, Սան Դիեգոյի համալսարանի Ջոան Բ. Կրոկի անվան Խաղաղության ուսումնասիրությունների դպրոցի դոցենտ, դասավանդում է հակամարտությունների վերլուծության և հանգուցալուծման, միջնորդության, լրատվամիջոցների, ազգայնականության և հակամարտությունների վերաբերյալ, ինչպես նաև ծրագրերի մշակում, մշտադիտարկում և գնահատում: Գամաղելյանը նաև հակամարտությունների կարգավորման գիտական և պրակտիկ մասնագետ է, «Իմեջին» կոնֆլիկտների վերափոխման կենտրոնի խորհրդի անդամ և «Կովկասյան հրատարակություն. Հակամարտության փոխակերպման հանդես» թերթի գլխավոր խմբագիր (Caucasus Edition: Journal of Conflict Transformation):
Ալի Բայրամօղլուն ծնվել է Գելիբոլու քաղաքում 1956 թվականին: Ավարտել է Ֆրանսիայի Գրենոբլ համալսարանի Քաղաքական գիտությունների ֆակուլտետը։ Մագիստրոսի և դոկտորի աստիճաններ է ստացել Ստամբուլի համալսարանի տնտեսագիտության ֆակուլտետում: 1981-1999 թթ․ աշխատել է Մարմարայի համալսարանի Հանրային ​​կառավարման ամբիոնում։ Նա ուսումնասիրություններ է կատարել և գրել գրքեր զինված ուժերի քաղաքական դերի, քրդական խնդրի, իսլամական շարժումների, ժողովրդավարության և պետական ​​սոցիոլոգիայի վերաբերյալ: 1990 թվականից նա գրում է Yeni Yüzyıl, Star, Yeni Binyıl, Yeni Şafak և Karar թերթերում: 1998-2001 թթ․ աշխատել է որպես համակարգող «Նոր մարտավարություն մարդու իրավունքների պայքարում» կազմակերպությունում: Բայրամօղլուն 2008 թ. կազմակերպված «Ես ներողություն եմ խնդրում» արշավի առաջին մասնակիցների թվում էր: Նա ուսումնասիրություններ է իրականացրել Մարմարայի շրջանում՝ որպես «Wise People»/«Իմաստուն մարդիկ» հանձնաժողովի անդամ՝ ստեղծված 2013 թ. քրդական հիմնախնդրի խաղաղ ճանապարհով լուծելու համար։
Հաջեր Ֆոգոն 15 տարի աշխատել է որպես լրագրող տարբեր թերթերում և ամսագրերում, որոնք հիմնականում վերաբերում են մարդու իրավունքներին: 2003 թ. նա զբաղվում է ակտիվիստական գործունեությամբ և հարուցել մի շարք դատական ​​հայցեր տարբեր թաղամասերի կապակցությամբ, ինչպիսիք են Սուլուկուլեն, Քուչուկբաքկալքոյը, Կաղըթհանեն, որտեղ գնչուները տեղահանվել էին քաղաքային վերափոխման նախագծերի պատճառով: 2012-ին նա հիմնադրել է Թուրքիայի գնչուների իրավունքներ/Turkey Roma Rights (ROMFO) կազմակերպությունը՝ Թուրքիայից գրեթե 80 գնչուական միավորումների մասնակցությամբ։ Նա աջակցել է ROMFO - ի Ընտանիքի նախարարության ռազմավարական գործողությունների ծրագրի կազմմանը։ 2016-ին նա հիմնել է Չիմենևի գիտության և արվեստի կենտրոնը երեխաների համար, ովքեր չեն կարողացել դպրոց հաճախել և դուրս են մնացել սոցիալ-տնտեսական պատճառներից ելնելով: 2021 թ․ այս կենտրոնը վերափոխվել է որպես Շիշիի համայնքապետարանի Ինյոնյու թաղամասի տուն։ 2020 թ․ համավարակի օրերին նա ընկերների հետ հիմնադրել է Ծայրահեղ աղքատության աջակցման ցանցը (մարտի 18), որը սնունդ, պլանշետներ և այլ անհրաժեշտ իրեր էր տրամադրում կարիքավորներին։ Նա նաև ընտրվել է որպես Աշոկայի անդամ 2015-ին, և որպես 10 առաջատար կանանցից մեկը Թուրքիայից՝ Wow World կանանց փառատոնի ժամանակ։ Նա ունի տպագրված գրախոսական գիրք, որը կոչվում է «Կարմիր ծոպ» (Red Tassel):
Իբրահիմ Բեթիլը ծնվել է 1944 թ․։ Նա ավարտել է Բողազիչի համալսարանը։ Մինչև 1994 թ․ աշխատել է Թուրքիայում և արտասահմանում տարբեր արդյունաբերական և ֆինանսական կազմակերպություններում՝ զբաղեցնելով տարբեր պաշտոններ՝ գլխավոր տնօրեն, խորհրդի նախագահ, հիմնադիր անդամ։ 1994 թ․ հետո նա աշխատել և ղեկավարել է ինչպես Թուրքիայում, այնպես էլ արտասահմանում կրթության ուսումնասիրության և հասարակական կազմակերպությունների գործունեության ոլորտներում։ Մինչ օրս նա կամավոր կերպով աշխատում է որպես խորհրդի անդամ, վերահսկում և իր խորհրդատվությունն է տրամադրում տարբեր հասարակական կազմակերպությունների։ Նա հանդիսանում է նաև արդյունաբերական ընկերությունների տնօրենների խորհդի անդամ։
Զեյնեփ Մեյդանօղլուն «Աշոկա» սոցիալական համաշխարհային ձեռնարկատիրական ցանցի Թուրքիայի համանախագահն է և Գլոբալ գենդերային հավասարության ոլորտի համակարգողը։ Նախքան Աշոկային միանալը, նա իր կամավոր աշխատանքով նպաստել է Թուրքիայում քաղաքացիական հասարակության ամրապնդմանը այնպիսի հաստատություններում, ինչպիսիք են Թուրքիայի երրորդ հատվածի հիմնադրամը (TÜSEV), «ՔԱՄԵՐ» և «Մանուշակագույն տանիք» կանանց հաստատությունները։ Նրա հետաքրքրությունների ոլորտները ներառում են գործողություններին ուղղված հետազոտությունները, իրավաբանական և ֆինանսական ենթակառուցվածքների շահերի պաշտպանությունը, որոնք խթանում են քաղաքացիական հասարակությունը, նորարարական բարեգործությունը և դրամաշնորհային մեխանիզմները, հասարակական կազմակերպությունների կառավարումը, կազմակերպչական նոր մոդելները և սոցիալական ձեռնարկատիրությունը: Մեյդանօղլուն նաև ծառայում է որպես Քաղաքացիական հասարակության աջակցման հիմնադրամի և «Greenpeace Akdeniz»-ի խորհրդի անդամ: Ծնվելով և մեծանալով Ստամբուլում, Մեյդանօղլուն ստացել է բակալավրի աստիճան Քաղաքագիտության և մշակույթի ուսումնասիրությունների ոլորտում Մաքջիլ համալսարանում և մագիստրոսի աստիճան՝ Ստամբուլի Բիլգի համալսարանում մարդու իրավունքների ոլորտում:
Բեքիր Աղըրդըրը ծնվել է 1956 թ․ Դենիզլիի Չալ քաղաքում: 1979-ին ավարտել է Միջին Արևելքի տեխնիկական համալսարանի Վարչական գիտությունների ֆակուլտետի Բիզնեսի կառավարման ֆակուլտետը: 1979-2003 թթ․ աշխատել է արդյունաբերական տարբեր ընկերություններում որպես մենեջեր: 2003-2005 թթ․ նա աշխատել է որպես Պատմության հիմնադրամի գլխավոր տնօրեն: 2005 թ․ աշխատում է որպես «KONDA» հետազոտական-խորհրդատվական ընկերության գլխավոր տնօրեն և Տնօրենների խորհրդի անդամ: Նա «Ժողովրդավարական հանրապետություն» ծրագրի հիմնադիր անդամ է, «TESEV» կազմակերպության խորհրդի անդամ, գրող և T24 հեռուստաալիքի մեկնաբան, ինչպես նաև Հրանտ Դինք հիմնադրամի խորհրդի անդամ:
Բենջամին Բելեջին WINGS-ի գործադիր տնօրենն է: Նախկինում նա ղեկավարել է բազմաթիվ միջազգային ծրագրեր այնպիսի ոլորտներում, ինչպիսիք են տեղական քաղաքացիական հասարակության հզորացումը, կայուն զարգացումը կամ աղետներից հետո վերակառուցումը: Մինչև WINGS- ը, Բենջամինը ղեկավարում էր «Fondation de France»-ի միջազգային ծրագրերը, որտեղ նա ստեղծել և ղեկավարել է մի քանի համատեղ ֆոնդեր և հաստատել համագործակցություններ այլ հիմնադրամների հետ՝ աջակեցելով Հարավի երկրների զարգացմանը: Նախկինում նա աշխատել է Մոնակոյի միջազգային համագործակցության գործակալությունում և Եթովպիայի, Թունիսի և Կանադայի մի քանի հասարակական կազմակերպություններում: Նրա դաշտային ուսումնասիրությունների ոլորտում են մի շարք այլ երկրներ և տարածաշրջաններ, ինչպիսիք են Հյուսիսային և Արևմտյան Աֆրիկան, Հաիթին, Ֆիլիպինները և Նեպալը: Նա ստացել է քաղաքական գիտությունների դիպլոմ և շահույթ չհետապնդող կազմակերպությունների կառավարման մագիստրոսի աստիճան Գրենոբլի Քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտից, իսկ Գրենոբլի Ստենդալ համալսարանից ՝ հաղորդակցության և տեղեկատվական գիտությունների մագիստրոսի աստիճան:
Օզեն Փուլատը բակալավրի իր կրթությունը ստացել է Բողազիչի համալսարանում՝ Թարգմանչության բաժնում, իսկ մագիստրատուրան` Բիլգի համալսարանի Սսոցիալական նախագծերի և ՀԿ -ների կառավարման բաժնում: Փուլատը համալսարանական կյանքի ընթացքում աշխատել է որպես կամավոր ուսանողական ակումբներում և տարբեր հասարակական կազմակերպություններում: Նա նաև մասնակցել է բազմաթիվ ազգային և միջազգային նախագծերի՝ այնպիսի հարցերի շուրջ, ինչպիսիք են երիտասարդության մասնակցությունը և գենդերային հավասարությունը, ստանձնել է նմանատիպ նախագծերի իրականացումը: Օզեն Փուլատը, ով աշխատում է Սաբանջը հիմնադրամում արդեն 9 տարի, ներկայումս ծրագրերի ղեկավար է: Նա պատասխանատու է Հիմնադրամի սոցիալական փոփոխությունների ծրագրերի՝ հատկապես դրամաշնորհային, Փոփոխություններ իրականացնողների ծրագրի և միջազգային հարաբերությունների համար:
Ռանա Քոթանն ունի ավելի քան 20 տարվա աշխատանքային փորձ ֆինանսների և քաղաքացիական հասարակության ոլորտում: Քոթանը 1999 թ. ավարտել է Բողազիչի համալսարանի Բիզնեսի կառավարման ֆակուլտետը, այնուհետև ստացել է իր մագիստրոսական կրթությունը Յեյլի համալսարանում: Սկսելով իր մասնագիտական կարիերան Արթուր Անդերսենի աուդիտի բաժնում ` Քոթանը աշխատել է ԵՀԿ Ստամբուլի անվտանգության և Սաբանջը հոլդինգի ռազմավարության և բիզնեսի զարգացման ընկերակցության ղեկավար մարմնում: 2013-2019 թթ. նա աշխատել է Սաբանջը հիմնադրամում ՝ որպես ծրագրերի և միջազգային հարաբերությունների տնօրեն: 2020 թ. հունվարից նա աշխատում է որպես Թուրքիայի երրորդ սեկտորի հիմնադրամի (TÜSEV) գլխավոր քարտուղար, որն աշխատում է քաղաքացիական հասարակությունն ավելի ուժեղ, մասնակցային և հեղինակավոր դարձնելու ուղղությամբ: Ռանա Քոթանը կարծում է, որ արժեքավոր է մասնավոր հատվածի փորձի և քաղաքացիական հասարակության հեռանկարի համատեղումը և հետաքրքրված է այնպիսի հարցերով, ինչպիսիք են քաղաքացիական սեկտորի դերակատարների հզորացումը, տարբեր շահագրգիռ կողմերի միջև կամուրջներ կառուցելը և հաստատություններում մարդակենտրոն մոտեցումների հաստատումը: Քոթանը Բալկանյան քաղաքացիական հասարակության զարգացման ցանցի (BCSDN) խորհրդի անդամ է:
Սևդա Քըլըչալփը Ինդիանայի համալսարանի Լիլի ընտանիքի մարդասիրական դպրոցի մարդասիրական գիտությունների թեկնածու է, իսկ մագիստրոսի աստիճան ստացել է Իտալիայի Բոլոնիայի համալսարանի մարդասիրական հետազոտությունների և սոցիալական ձեռնարկատիրության բաժնում: Քըլըչալփը քաղաքականության մշակման և ինկուբացիայի մենեջեր է, ինչպես նաև Եվրոպական հիմնադրամի կենտրոնի կառավարման թիմի անդամ, որը վերահսկում է Գիտելիքի և ուսուցման բաժինը, նախագծում է հասակակիցների ուսուցման նոր ծրագրեր և ղեկավարում է կառույցի Մարդասիրական առաջնորդության գլոբալ պլատֆորմը Չինաստանի, Ռուսաստանի և Հնդկաստանի գործընկեր կազմակերպությունների հետ: Մինչև ԵՀԿ- ին միանալը, Սևդա Քըլըչալփը զբաղվում էր շահույթ չհետապնդող կազմակերպությունների խորհրդատվական բիզնեսով, աշխատել է Թուրքիայի Երրորդ սեկտորի հիմնադրամում՝ որպես Սոցիալական ներդրումների ծրագրի տնօրեն, մշակել և ղեկավարել է Արևմտյան Ասիայում գտնվող «Diakonie Katastrophenhilfe» կազմակերպության դրամաշնորհային ծրագրերը: Նա նաև իրականացրել է համագործակցությունների ստեղծման և շահերի պաշտպանության ծրագրեր Թուրքիայի կին ձեռներեցների ասոցիացիայում, մասնակցել է «Զարգացող երկրների համագործակցությունը հանուն զարգացման» կազմակերպության գործընկերային նախագծերին և ղեկավարել է ԵՄ երիտասարդության շարժունակության ծրագրեր Իտալիայում:
Դիլեք Էրթյուքելը իր ողջ կարիերայի ընթացքում աշխատել է անհատներին, կազմակերպություններին և ռեսուրսները մոբիլիզացնելու վրա, որը կաջակցի ժողովրդավարությանը, լավ կառավարմանը, կանանց հզորացմանը և մարդու իրավունքներին: Էրթյուքելը եղել է Թուրքիայի, ԱՄՆ-ի, Աֆղանստանի, Ալբանիայի, Բանգլադեշի, Բրազիլիայի, Բուլղարիայի, Եթովպիայի, Վրաստանի, Մակեդոնիայի և Պակիստանի քաղաքացիական առաջնորդների և կազմակերպությունների համար խորհրդատու՝ կազմակերպական զարգացման, ռազմավարական հաղորդակցության և շահերի պաշտպանության ոլորտում: Այժմ Էրթյուքելը ղեկավարում է Եվրամիության «Sivil Düşün» ծրագիրը Թուրքիայում։ Նա նաև եղել է Oxfam-ի, Շվեյցարիայի զարգացման և համագործակցության գործակալության, ՄԱԿ-ի Զարգացման ծրագրի և Ժողովրդավարության ազգային հիմնադրամի խորհրդատու: Նա նաև աշխատել է Ազգային ժողովրդավարության ինստիտուտում և «Amnesty International»-ում:
Մունա Բեն Գարգան թունիսեցի է, գործում է որպես պանաֆրիկյան մարդու իրավունքների ակտիվիստ և հասարակական գործիչ, որն աշխատում է քաղաքացիական հասարակության դերի ընկալումների փոփոխության և ՔՀԿ-ների օրակարգի մասն կազմող մարդու իրավունքների վրա հիմնված նորարարության ուղղությամբ։ Որպես «CIVICUS»-ի նորարարությունների ղեկավար, նա աշխատում է փորձարկումների և քաղաքացիական հասարակության նոր ձևավորումները և կազմակերպման ու համագործակցության մոդելները ղեկավարելու վրա՝ կենտրոնանալով սոցիալական շարժումներին աջակցելու, երիտասարդների, կանանց և ԼԳԲՏՔ+ անձանց քաղաքացիական ներգրավվածության բարձրացման և մարդու իրավունքների և քաղաքացիական տարածք ձևովորելու համար տեխնոլոգիաների օգտագործման վրա: Ներկայումս նա ղեկավարում է բազմակողմ գործընկերություն, որն աջակցում է I4C ցանցին: Ցանցը համայնքային նախաձեռնություն է, որը միավորում է ՔՀԿ-ներին, տեխնոլոգներին, սոցիալական ձեռներեցներին և մասնավոր հատվածին 7 տարածաշրջաններից՝ Աֆրիկայից, Կենտրոնական Ասիայից, Արևելյան Ասիայից, Լատինական Ամերիկայից և Կարիբյան ավազանից, Մերձավոր Արևելքից, Հյուսիսային Աֆրիկայից և Օվկիանիայից և Հարավային Ասիայից՝ պաշտպանել ու և ամրապնդելու քաղաքացիական տարածքը և հաղթահարելու հավաքների, միավորումների և արտահայտվելու հիմնարար ազատությունների սահմանափակումները:
Դոկտոր Ույգար Օզեսմին, բնապահպանության գծով գիտնական և Աշոկայի ավագ անդամ, հիմնել է Good4Trust.org-ը՝ էկոլոգիական և սոցիալական արդարության համար ածանցյալ տնտեսություն ստեղծելու համար: Նա «Tüketim Ekonomisi» ասոցիացիայի նախագահն է։ Նա նաև դասավանդում է Կայուն էներգիա առարկան Քադիր Հաս համալսարանում, ինչպես նաև էկոլոգիական տնտեսագիտություն և սոցիալական ձեռներեցություն Ստամբուլի և Բիլգի համալսարաններում։ Նա մագիստրոսի կոչումը ստացել է ԱՄՆ-ի Օհայոյի պետական ​​համալսարանում՝ որպես Ֆուլբրայթի կրթաթոշակառու, իսկ այնուհետև իր ասպիրանտուրական կրթությունը ստացել է Մինեսոտայի համալսարանում՝ որպես ՄաքԱրթուրի կրթաթոշակառու: Նրա կողմից է հիմնադրվել Էրջիես համալսարանի շրջակա միջավայրի ճարտարագիտության բաժինը։ KusBank.org-ը՝ Թուրքիայի առաջին դրամահավաքի հարթակը, գործարկվել է նրա կողմից 2001 թ․-ին: 2002 թ․-ին նա դարձավ «Doa Dernei»-ի հիմնադիր նախագահը՝ «BirdLife's»-ի Թուրքիայի ներկայացուցիչը: Նա աշխատել է որպես բնապահպանության մասնագետ Նյու Յորքում՝ ՄԱԿ-ի Զարգացման ծրագրում, ինչպես նաև եղել է «TEMA» հիմնադրամի գլխավոր մենեջերը և «Greenpeace Mediterranean»-ի գլխավոր տնօրենը: 2012 թ․-ին նա Թուրքիայում բացել է Change.org-ը և շարունակում է աշխատել որպես կազմակերպության գլխավոր տնօրեն: Դոկտոր Օզեսմին երկու ժամկետով ծառայել է «Քաղաքացիական մասնակցության համաշխարհային միության» (CIVICUS) խորհրդում և եղել է «Քաղաքացիական հասարակության զարգացման կենտրոնի» (STGM) հիմնադիր անդամներից մեկը: Նա նաև եղել է Ashoka հիմնադրամի և ENIVA հիմնադրամի խորհրդի անդամ: Նա ունի 100-ից ավելի գիտական ​​աշխատություններ, անթիվ հայտնի ստեղծագործություններ, գիրք և ամենօրյա ծրագիր:
Յորուք Քուրթարանը քաղաքացիական հասարակության մեջ աշխատելու 20 տարվա փորձ ունի։ Նա եղել է Ստամբուլի Բիլգի համալսարանի Քաղաքացիական հասարակության ուսումնասիրությունների կենտրոնի խորհրդի անդամ, կենտրոն, որն աշխատում է իրավահեն քաղաքացիական հասարակության կազմակերպությունների (ՔՀԿ) կարողությունների զարգացման ուղղությամբ։ Նա եղել է «Համայնքային կամավորների հիմնադրամի» (TOG) գլխավոր տնօրենը՝ Թուրքիայում երիտասարդական աշխատանքի ոլորտում առաջատար կազմակերպություններից մեկը: Այդ ընթացքում նա աշխատել է նաև «TESEV»-ում, «Willows» հիմնդարամում և «TUSIAD»-ում: Նա եղել է Թուրքիայի մի շարք կազմակերպությունների խորհրդի անդամ, այդ թվում՝ «Ալի Իսմայիլ Քորքմազ» հիմնադրամը, «Anadolu Kultur»-ը և «Մայր երեխայի կրթության հիմնադրամը» (ACEV): 2006 թ.-ից նա հրապարակել է մի քանի հոդվածներ երիտասարդական աշխատանքի և երիտասարդական քաղաքականության վերաբերյալ և 2009 թ.-ին համատեղ խմբագրել է «Երիտասարդական աշխատանքը և քաղաքականությունը Թուրքիայում» գիրքը: Նա եղել է քաղաքացիական հասարակության, քաղաքացիական հասարակության տեսության, երիտասարդական քաղաքականության և վիդեոխաղերի պատմության բակալավրի և մագիստրատուրայի դասախոս:
Նա «Աջակցություն քաղաքացիական հասարակության հիմնադրամի» (Sivil Toplum icin Destek Vakfi) հիմնադիրն է և հոգաբարձուն, որը դրամաշնորհների միջոցով աջակցում է Թուրքիայում ժողովրդական նախաձեռնությունների իրականացմանը: Նա նաև հանդիսանում է նաև «Turkey Mozaik» հիմնադրամի հոգաբարձուն՝ Լոնդոնում գործող սփյուռքի կազմակերպություն, որը դրամաշնորհներ է տրամադրում՝ աջակցելու Թուրքիայում նորաստեղծ նորարարական կազմակերպություններին: