Օսման Քավալան ծնվել է 1957թ. Փարիզում: 1983թ. իր ընկերների հետ հիմնադրել է «Իլեթիշիմ» հրատարակչությունը՝ աջակցելու սեպտեմբերի 12-ի հեղաշրջումից հետո ժողովրդավարության և քաղաքացիական իշխանության վերադարձին՝ հանրամատչելի ժողովրդական հրատարակությունների միջոցով։ Մարմարայի երկրաշարժը շրջադարձային եղավ Քավալայի կյանքում. նա աջակցում էր երկրաշարժից հետո տարածաշրջանում ստեղծված քաղաքացիական ցանցերին: 2002թ. գործարար շրջանակների և քաղհասարակության ներկայացուցիչների հետ միասին հիմնադրել է «Անադոլու քյուլթյուր» (Anadolu Kültür) մշակութային կառույցը՝ փորձելով տարածել և մասշտաբավորել մշակույթի և արվեստի միջոցառումները և հանդես գալ ի պաշտպանություն մշակութային բազմազանության և իրավունքների։ 1990-ականներին Օ. Քավալան ռահվիրայի դեր խաղաց Anadolu Kültür-ի առաջին՝ Դիարբեքիրի արվեստի կենտրոնի ստեղծման նախագծում՝ նպատակ ունենալով օգնել Թուրքիայի արևելյան և հարավարևելյան նահանգներում տեղի ունեցած մարտերի թողած վերքերն ամոքելուն և արվեստի միջոցով երկխոսության և խաղաղության մշակույթ կերտելուն: Կարսի արվեստի կենտրոնը՝ դարձյալ Anadolu Kültür-ի աջակցությամբ, դարձավ մշակութային հանդիպումների վայր ոչ միայն Թուրքիայի, այլև Հայաստանի, Վրաստանի և Ադրբեջանի համար: Եվրամիությանը Թուրքիայի անդամակցության բանակցությունների ընթացքում Օ. Քավալան ուշադրությունը կենտրոնացրել է եվրոպական և անատոլիական քաղաքների միջև կապեր հաստատելու նախագծերի վրա: 2011թ. Վանի երկրաշարժից հետո Օ. Քավալան անցկացրել է լուսանկարչական աշխատաժողովներ: Նա նաև մշակել է նախագծեր և հրատարակել գրքեր եզդի և սիրիացի փախստական ​​երեխաների համար, որոնք ապրում էին ծանր պայմաններում: Օ. Քավալան միավորել է հարյուրավոր արվեստագետների, ինչպես նաև նրանց գործերը՝ ձգտելով նպաստել փակ սահմանի բացմանը Թուրքիայի և Հայաստանի միջև, որ 1993թ. ի վեր չունեն դիվանագիտական ​​հարաբերություններ:

Մոզն Հասսանը ծնվել է 1979թ. Սաուդյան Արաբիայում՝ եգիպտացիների ​​ընտանիքում: 2007թ. Մ. Հասսանը և եգիպտացի ևս տասը երիտասարդ կին ակտիվիստներ հիմնեցին քաղացիական հասարակության կազմակերպություն` «Նազրան հանուն ֆեմինիստական ​​ուսումնասիրությունների» անվանումով: Մ. Հասսանը «Նազրա»-յի միջոցով և ինքնուրույնաբար փաստագրել է 2011թ. եգիպտական հեղափոխության ժամանակ Թահրիր հրապարակում տեղի ունեցած մարդու իրավունքների խախտումները: Նա աշխատել է տեղական կազմակերպությունների հետ՝ պաշտպանելու այն կանանց իրավունքները, ովքեր Թահրիր հրապարակում ենթարկվել են սեռական բռնության և խմբակային բռնաբարությունների։ Համակարգել է կանանց բժշկական, հոգեբանական և իրավական աջակցություն ցուցաբերելու ջանքերը, հետևել է սեռական բռնության դեպքերին: Հեղափոխությունից հետո «Նազրա»-ն ստեղծեց թեժ գիծ՝ սեռական ոտնձգությունների ենթարկված կանանց համար: Հեղափոխությունից հետո Մոզն Հասսանը մասնակցել է կանանց կազմակերպությունների կոալիցիային և մեծ դեր խաղացել Եգիպտոսի Սահմանադրության մեջ կանանց իրավունքները ներառելու գործում: «Նազրա»-յի իր գործընկերների հետ և գործակցելով պետական ​​այնպիսի կառույցների հետ, ինչպիսիք են Կանանց ազգային խորհուրդը, Մարդու իրավունքների ազգային խորհուրդը և Արդարադատության նախարարությունը՝ նա հասավ այն բանին, որ կանանց իրավունքները ներառվեցին օրենքներում և քաղաքական որոշումներում, և Եգիպտոսի ոստիկանության ուժերի կազմում ստեղծվեց հատուկ ստորաբաժանում՝ կանանց հանդեպ գործադրվող բռնությունների դեմ պայքարելու համար: Մ. Հասսանը կանանց իրավունքների ոտնահարումների, կանանց նկատմամբ բռնության և խտրականության թեմաները բարձրացրել է մի շարք միջազգային հարթակներում, ինչպիսին է ՄԱԿ-ը: 2015թ. նա քաղհասարակության կազմակերպությունների «Մերձավոր Արևելքում կանանց իրավունքների պաշտպանության կոալիցիա»-յի և «Արաբական աշխարհի կին քաղաքական գործիչների խմբավորում» կազմակերպության ստեղծման առաջամարտիկներից է:

Ծնվել է 1974թ. Քոնյայում: Բողազիչի համալսարանում ուսումնասիրել է տնտեսագիտություն և պատմություն: Ասպիրանտուրան ավարտել է նույն համալսարանի՝ Աթաթուրքի սկզբունքների և բարեփոխումների ինստիտուտում՝ Թուրքիայի ժամանակակից պատմության ոլորտում: Միջին և ավագ դպրոցական տարիներից հետաքրքրվում էր կինոյով, թատրոնով և գրականությամբ: Բողազիչի համալսարանում սովորելու տարիներին մասնակցում էր թատերական մի ակումբի աշխատանքներին: Ակումբում ընկերների հետ կազմակերպում էր միջոցառումներ, որտեղ քննարկում էին ֆիլմեր, և որոնց հրավիրում էր Թուրքիայի հայտնի կինոռեժիսորների: Համալսարանական տարիներին սկսում է գրել սցենարներ և ընկերների հետ հրատարակում «Görüntü» պարբերականը: Նրա առաջին գեղարվեստական ֆիլմը՝ «Բլրից անդին» (2012), արժանացել է բազմաթիվ մրցանակների, այդ թվում՝ Բեռլինի միջազգային կինոփառատոնի Կալիգարիի կինոմրցանակի, լավագույն կինոմրցանակի Ստամբուլի կինոփառատոնում: Նա շարունակում է գրել բազմաթիվ պարբերականների համար՝ կինոյի և քաղաքագիտության ոլորտի վերաբերյալ, և դասավանդում է Ստամբուլի Տեխնիկական համալսարանի հումանիտար և սոցիալական գիտությունների բաժնում:

Ծնվել է 1963թ. Անկարայում։ Ավարտել է Ստամբուլի ավագ դպրոցն ու Անկարայի համալսարանի քաղաքական գիտությունների ֆակուլտետը: 1984-88թթ. աշխատել է որպես լրագրող «Yeni Gündem» շաբաթաթերթում: 1988թ. ի վեր Իլեթիսիմ հրատարակչության հետազոտական-վերլուծական շարքերի խմբագիրն է: 1993-2014թթ. եղել է «Toplum ve Bilim» (Հասարակություն և Գիտություն) հասարակական գիտությունների եռամսյակային պարբերականի խմբագիրը: 2012թ. ի վեր «Birikim» սոցիալ-մշակութային ամսագրի գլխավոր խմբագիրն է, որի համար պարբերաբար գրել է 1989թ. ի վեր։ Թարգմանել է ավելի քան 20 գիրք, այդ թվում՝ Կառլ Մարքսի, Յուրգեն Հաբերմասի, Ֆրանց Կաֆկայի, Էռնեստ Բլոխի, Վիլհելմ Շմիդի ստեղծագործությունները: Որպես Թուրքիայի մարդու իրավունքների հիմնադրամի հիմնադիր խորհրդի անդամ՝ նա 15 տարի շարունակ մասնակցում է «Թուրքիայի մարդու իրավունքների շարժման համաժողով» ամենամյա համաժողովի կազմակերպմանը: 2017թ. Պատմություն հիմնադրամի տնօրենների խորհրդի գլխավոր քարտուղարն է:

Ծնվել է 1953թ. Մարսելում։ Կինոռեժիսոր ու սցենարիստ, ում ֆիլմերը խիստ առանձնանում են Մարսել քաղաքի տեղական և տարածաշրջանային միջավայրով: Կինոարտադրության ոլորտում է 1980թ.: Սովորել է Փարիզի համալսարանի հասարակական գիտությունների բաժնում: Նրա ֆիլմերը ցուցադրվել են բազմաթիվ փառատոններում: «Մարիուսն ու Ջեննեթը» ֆիլմը արժանացել է Կաննի միջազգային կինոփառատի «Որոշակի նկատառման» մրցանակին, Դելյուկ եւ Լումիեր մրցանակներին, Ժնևի ՄԿՓ-ի Գրան-պրի, Ֆիգուերա դա Ֆոզ (Պորտուգալիա), Հայֆա (Իսրայել) մրցանակներին, իսկ Արիան Ասկարիդն արժանացել է Ցեզար մրցանակին լավագույն դերասանուհի անվանակարգում: 2006թ. Ռոբեր Գեդիկյանը «Ոսկե ծիրան» փառատոնում Հայաստանում արժանացավ «Արծաթե ծիրան» մրցանակին:

Իրավաբանի դիպլոմն ստացել է Բուենոս Այրեսի համալսարանում։ Սթենֆորդի համալսարանից ստացել է մագիստրոսի աստիճան Լատինական Ամերիկայի ուսումնասիրությունների ոլորտում, իսկ Հարվարդի համալսարանից՝ իրավունքի մագիստրոսի աստիճան: Հանդիսանում է Արդարադատության և միջազգային իրավունքի կենտրոնի (CEJIL) գործադիր տնօրենը։ Կենտրոնը հասարակական կազմակերպություն է, որն զբաղված է ամբողջ Ամերիկայում մարդու իրավունքների խթանման հարցով՝ միջազգային իրավունքի և մարդու իրավունքների պաշտպանության Միջամերիկյան համակարգի միջոցով։ Այս կարգավիճակում բազմաթիվ առաջատար գործեր է հարուցել մարդու իրավունքների ոտնահարման զոհերի անունից, ինչպես Միջամերիկյան հանձնաժողովի, այնպես էլ Մարդու իրավունքների դատարանում: Նա նպաստել է մարդու իրավունքների միջազգային նորմերի ձևավորմանը հիմնական ոլորտներում` իր դատավեճերի, փաստաբանության և գրությունների միջոցով: 2015թ. նաև հանդիսանում է «Gqual Campaign»-ի հիմնադիր և անդամ, որը միջազգային ասպարեզում գենդերային հավասարությունը խթանող նախաձեռնություն է: Բացի այդ տարածաշրջանային և միջազգային այլ փորձագետների հետ ներկայումս մշակում է արձանագրություն մարդու իրավունքների պաշտպաններին ուղղված սպառնալիքները հետաքննելու վերաբերյալ: